14-05 St. Quentin 2 tunnels en heel veel waterplanten
14-05 St. Quentin: 588,8 KM urenteller 68,9 uur aantal sluizen 50
dit wordt een lang verhaal.
's morgens op tijd klaar want je moet een half uur voor afvaart bij de tunnel zijn. Er lag al een spits te wachten en wij waren nummer twee in de rij. Even naar de schipper gelopen (uit de Elzas) en in Frans/Duits een paar vragen gesteld met name het gebruik van de motor. De reactie was duidelijk, het mag niet alleen in geval van echte moeilijkheden en noodzaak tot bijsturen. Maar ik start regelmatig, want ze horen het toch niet.
Rond negen uur kwam te Toueur onze kant heen en werd de sleep aangekoppeld ons plan om met twee gekruiste lijnen van 15 meter te varen vonden de mensen geen goed plan het werd een lange lijn van 30 meter met een tui op ons schip. vastgemaakt aan de stuurboord (rechts) kant van de spits.
Daarna met een gangetje van 3 km/uur de tunnel in. Zonder motor is het nodig om grote stuur uitslagen te maken, als dan je voorganger start krijg je meer water langs je roer en moet je hard corrigeren. Ik had even tijd nodig om dit door te krijgen, maar toen de spits strak langs de linkermuur ging varen liep het op rolletjes. Twee keer met onze grote fender de muur geraakt, maar zonder problemen (lees schade) de 5,8 kilometer gevaren.Bij het uitgaan van de tunnel werd door de "toueur"een stoot op de hoorn gegeven. De schipper van de Cindy kwam naar achter, stak zijn duim op en gooide ons los. Mooi, de lijn kwam door de voortgang direct onder het schip en ja kan dan je motor niet starten, je wilt echt geen lijn n de schroef!!. Mieke heeft de lijn snel ingehaald zodat ook wij de motor konden starten. Daarna op weg naar tunnel 2, deze is 1 kilometer lang en vaar je zelf op de motor door. om een uur of elf, 500 meter voor de tunnel een rood licht! wij gestopt en na 5 minuten toch VNF maar even opgeroepen. Dat licht werkt pas na 13:15. (We hadden onderweg wel een bord gezien maar dat niet goed begrepen) Ik (Ruud) de man van VNF via de marifoon gevraagd of wij dan door konden varen? "pas de problem a plus tard" dus wij toch maar doorgevaren naar de tunnel. Wel goed gekeken via de verrekijker of er geen tegenligger kwam en met geknepen billen 10 minuten doorgevaren. Je wilt er niet aan denken 500 meter achteruit te moeten varen in die smalle tunnel.
Aan de andere kant bleek het licht ook rood te staan dus verkeersleiding van VNF, bedankt!.
Daarna verder naar de haven van st. Quentin die rond een uur of 3 in zicht kwam. Het eerste wat we zagen was een oud vervallen schip, maar daarnaast een nieuw binnenvaartschip. Er lag een Duits schip metg gestreken mast (zeker onderweg naar de Middellandse Zee dachten wij), dus wij de haven ingedraaid. Overleg waar aan te leggen, naast de Duitser leuk om te horen wat hij gaat doen. Ik (Ruud) wilde iets verderop draaien om zo een plaats naast de Duitser in te nemen. Kort daarna riep Mieke Ruud weg hier, het ligt vol waterplanten. Nou binnen no time geen werking van de schroef meer, de dieptemeter liet 1 meter zien en geen beweging meer in het schip. We lagen pal tegen een andere boot aan en Ruud kon daarop stappen. Een lange lijn gemaakt en zo het schip naar de Duitser verhaald.
Op het bord aan de kade stonden telefoonnummers waar je je moest melden. nou die waren niet (meer) aangesloten. We waren het snel eens dat het probleem vandaag niet meer opgelost zou worden en we hadden wel boodschappen nodig. Dus eerst boodschappen, eten slapen en morgen de problemen aanpakken.
dit wordt een lang verhaal.
's morgens op tijd klaar want je moet een half uur voor afvaart bij de tunnel zijn. Er lag al een spits te wachten en wij waren nummer twee in de rij. Even naar de schipper gelopen (uit de Elzas) en in Frans/Duits een paar vragen gesteld met name het gebruik van de motor. De reactie was duidelijk, het mag niet alleen in geval van echte moeilijkheden en noodzaak tot bijsturen. Maar ik start regelmatig, want ze horen het toch niet.
Rond negen uur kwam te Toueur onze kant heen en werd de sleep aangekoppeld ons plan om met twee gekruiste lijnen van 15 meter te varen vonden de mensen geen goed plan het werd een lange lijn van 30 meter met een tui op ons schip. vastgemaakt aan de stuurboord (rechts) kant van de spits.
Daarna met een gangetje van 3 km/uur de tunnel in. Zonder motor is het nodig om grote stuur uitslagen te maken, als dan je voorganger start krijg je meer water langs je roer en moet je hard corrigeren. Ik had even tijd nodig om dit door te krijgen, maar toen de spits strak langs de linkermuur ging varen liep het op rolletjes. Twee keer met onze grote fender de muur geraakt, maar zonder problemen (lees schade) de 5,8 kilometer gevaren.Bij het uitgaan van de tunnel werd door de "toueur"een stoot op de hoorn gegeven. De schipper van de Cindy kwam naar achter, stak zijn duim op en gooide ons los. Mooi, de lijn kwam door de voortgang direct onder het schip en ja kan dan je motor niet starten, je wilt echt geen lijn n de schroef!!. Mieke heeft de lijn snel ingehaald zodat ook wij de motor konden starten. Daarna op weg naar tunnel 2, deze is 1 kilometer lang en vaar je zelf op de motor door. om een uur of elf, 500 meter voor de tunnel een rood licht! wij gestopt en na 5 minuten toch VNF maar even opgeroepen. Dat licht werkt pas na 13:15. (We hadden onderweg wel een bord gezien maar dat niet goed begrepen) Ik (Ruud) de man van VNF via de marifoon gevraagd of wij dan door konden varen? "pas de problem a plus tard" dus wij toch maar doorgevaren naar de tunnel. Wel goed gekeken via de verrekijker of er geen tegenligger kwam en met geknepen billen 10 minuten doorgevaren. Je wilt er niet aan denken 500 meter achteruit te moeten varen in die smalle tunnel.
Aan de andere kant bleek het licht ook rood te staan dus verkeersleiding van VNF, bedankt!.
Daarna verder naar de haven van st. Quentin die rond een uur of 3 in zicht kwam. Het eerste wat we zagen was een oud vervallen schip, maar daarnaast een nieuw binnenvaartschip. Er lag een Duits schip metg gestreken mast (zeker onderweg naar de Middellandse Zee dachten wij), dus wij de haven ingedraaid. Overleg waar aan te leggen, naast de Duitser leuk om te horen wat hij gaat doen. Ik (Ruud) wilde iets verderop draaien om zo een plaats naast de Duitser in te nemen. Kort daarna riep Mieke Ruud weg hier, het ligt vol waterplanten. Nou binnen no time geen werking van de schroef meer, de dieptemeter liet 1 meter zien en geen beweging meer in het schip. We lagen pal tegen een andere boot aan en Ruud kon daarop stappen. Een lange lijn gemaakt en zo het schip naar de Duitser verhaald.
Op het bord aan de kade stonden telefoonnummers waar je je moest melden. nou die waren niet (meer) aangesloten. We waren het snel eens dat het probleem vandaag niet meer opgelost zou worden en we hadden wel boodschappen nodig. Dus eerst boodschappen, eten slapen en morgen de problemen aanpakken.
Reacties
Een reactie posten